Het doel van het ArchaeoLandscapes project is om het bestaande onevenwicht in het gebruik van modern prospecteren en remote sensing technieken aan te pakken en de voorwaarden te creëren voor het normale gebruik van deze succesvolle technieken op het continent in het algemeen. Het is gericht om een duurzaam netwerk te creëren om het gebruik in heel Europa van luchtfotografie en 'remote sensing' te ondersteunen, om kennis, behoud en publieke betrokkenheid in het gedeelde landschap en archeologisch erfgoed van de landen van de Europese Unie te steunen.

Het project is het hoogtepunt van een groeiende Europese samenwerking vanaf het midden van de jaren 1990 en later. Het project bundelt 42 gerenommeerde instellingen op het gebied van de archeologie en bescherming van het erfgoed (1 coördinator, 26 co-organisatoren en 15 geassocieerde partners) uit 26 verschillende landen. Het project borduurt voor op de resultaten van vorige EU-initiatieven om hier tot een ​​duurzaam en zelfvoorzienende toekomst te komen.

Het centrale thema van overleg en samenwerking zal worden benadrukt door middel van jaarlijkse bijeenkomsten van vertegenwoordigers van alle deelnemers en de raad van bestuur van het project, om het eens te worden over beleid, om de geboekte vooruitgang te evalueren en om nieuwe initiatieven te plannen. Veel van het werk van het project zal echter worden uitgevoerd door middel van gespecialiseerde 'focus-groepen' en zorgvuldig gestructureerde 'work-packs' waarin de operationele programma's en tijdschema's voor elke van de acht sleutel objectieven of 'Acties' worden bepaald.

De dialoog met doelgroepen in de bredere samenleving zal zich richten op meertalige en interactieve web-based presentatie. Er zal ook gebruik worden gemaakt van folders, boekjes en meer substantiële publicaties om gewone burgers en specialisten te betrekken in de verschillende aspecten van het erfgoed studie, beheer en presentatie.

Op lange termijn bevordert het project

• een betere waardering van het landschap en archeologisch erfgoed van Europa,
• nauwere contacten tussen erfgoed professionals en het grote publiek,
• een meer doeltreffende bescherming van het gemeenschappelijke culturele erfgoed,
• de internationale uitwisseling van kennis en werkgelegenheid,
• publiek onderwijs en professionele training,
• het ruimere gebruik van archiefbestanden en moderne prospectietechnieken,
• een hogere professionele standaard in het onderzoek en behoud van landschap.